Gazeta kulturore franceze, “Comoedia”, ka botuar, të enjten e 18 shkurtit 1929, në ballinë, një shkrim në lidhje me sulmet e simpatizantëve të Adolf Hitlerit ndaj aktorit të famshëm me origjinë shqiptare, Z. Aleksandër Moisiut.
Nga Aurenc Bebja
Ngacmim grotesk, por hitlerian.
“Komediani i famshëm Aleksandër Moisiu, më i duartrokituri deri tani në vendet gjermanofolëse, është pre e ngacmimeve të mbështetësve të Hitlerit. Dhe pse ?
Sepse gushtin e kaluar, duke dashur të shkruajë një roman në të cilin do të ndodhte një lindje, ai dëshiroi të studionte këtë ngjarje në vend dhe veshi bluzën e bardhë me autorizimin e drejtorit të një spitali në Salzburg.
Është reagim i zakonshëm për një shkrimtar.
Kush është ai autor që nuk ka shkuar për të vizituar një spital, një azil, i fshehur mes pacientëve ?
E gjitha kjo për të përshkruar realen.
Por një praktikant i spitalit të Salzburgut, i shkarkuar nga puna, për t’u hakmarrë ndaj drejtorit, zbuloi këtë fakt në një gazetë të partisë së Hitlerit.
Shqetësimi i Aleksandër Moisut për ndërgjegjësinë profesionale u tansformua si “përdhosje nga një ndërhyrës i besdisshëm gjatë lindjes së një gruaje gjermane”.
“Henaurme!” – apo jo ? Megjithatë, artikulli i gazetës lokale ishte riprodhuar, kështu Moisiu u vu në listën e zezë të hitlerianëve (nazistëve).
Dhe natën tjetër, në Deutsches Volkstheater të Vjenës, gjatë një shfaqjeje në të cilën ai luante rolin kryesor, aktori u prit mes sharjeve dhe topave me aromë të keqe të shpërndara nëpër sallë, diçka mjaft besdisëse.
Policia vëzhgonte për fat të mirë dhe ndërhyrësit u dërguan në burgun më të afërt…
Nëse tallja mund të vriste, partia e Hitlerit nuk do të fitonte asgjë nga kjo ngjarje.”
Horatio(darsiani)
Keshtu e kan artistet e medhenje ne vende te ndryshme. I ngjajshem eshte edhe rasti i aktorit kosovar Bekim Fehmiu. Nderohet nga shqiptaret, por zyrtarisht edhe nga shteti serb, madje para ca vitesh e kan leshuar ne qarkullim nje pulle postare me portretin e tije. Mirepo kjo nuk thot gje per jeten e perditeshme qe e ka perjetuar ai. Nje shqiptar qe kishte qene student ne Beograd rreth vitit 1970 tregonte se nje nate ne televizorin e konviktit po shfaqej nje film ku rolin kryesor e luante Bekim Fehmiu. Mbas pak jan ulur aty afer edhe dy studente serbe duke thene: I embel ky cigani. Ky studenti shqiptar u kishte thene si po flitni ashtu per ket aktor te madh, kurse serbet ia kan kethyer: po cigan pra, qka tjeter. Pra te qenit artist i madh nuk don te thot se nuk shikohesh dhe trajtohesh si cigan. Ky eshte realiteti qe heshtet me qellim.